Policyjny pościg, zatrzymanie kierującej i brutalne zachowanie policjantów. Reportaż ujawnia amatorskie nagranie pokazujące kontrowersyjną akcję szczecińskiej policji. Czy policjanci przekroczyli swoje uprawnienia?
Historia trudnego dzieciństwa czterech sióstr. Najpierw przemoc w domu rodzinnym, później tułaczka po domach dziecka. W końcu, gdy wydawało się, że dziewczynki znalazły szczęście w rodzinie zastępczej, pojawili się urzędnicy, którzy postanowili je rozdzielić i przekazać do adopcji zagranicznej.
Reportaż to portret kobiety, która straciła wszystko. Choroba przyszła jak grom z jasnego nieba, pokrzyżowała wszystkie plany. To opowieść o niezwykłej sile, która drzemie w człowieku, o chęci przetrwania. Pani Katarzyna ma dar niesienia nadziei, poprzez swoją historię przywraca wiarę w to, co jest niemożliwe. Przebieg jej choroby poddał w wątpliwość zasady funkcjonowania tradycyjnej medycyny i pozwolił na stawianie ważnych pytań: jak można znaleźć jasną stronę w tym, co najtragiczniejsze, jak można zachować godność, będąc uzależnionym od innych, ile człowiek jest w stanie znieść, by nie odebrać sobie życia, jak silny jest instynkt przetrwania.
Podobno każde miasto ma taką ulicę. Brudną, szarą i smutną — tak można by w skrócie powiedzieć o ulicy Pogonowskiego, czyli Pogonce w Łodzi. Stare kamienice straszą tu swoim wyglądem, w nocy słychać dźwięk tłuczonych butelek. Życie dzieci to ciągła tułaczka po podwórkach i bramach. Właśnie po to, by odmienić ich los powstało Stowarzyszenie Zachodnia. Studenci z Łodzi przez kilka miesięcy pracują z dziećmi. W projekt Happy New Eyes zaangażowali się znani łódzcy raperzy. Zaprosili do swojego teledysku dzieciaki z okolic ulicy Pogonowskiego. Punktem kulminacyjnym projektu jest jednak swego rodzaju eksperyment: każde dziecko tworzy swój własny film. Zajęcia z profesjonalistami z Opus Film (operatorem, producentem, reżyserem…itd.) mają nie tylko pomóc im nauczyć się obsługiwać kamerę, ale też szukać inspiracji w codzienności.
Reportaż przedstawiający życie w ogarniętym wojną Afganistanie. Próba spojrzenia na „normalne życie” ludzi, którzy muszą sobie radzić z problemami, jakie przynosi codzienność na tych terenach. Spojrzenie na wojnę od strony afgańskich cywilów.
Poznali się i pokochali w hospicjum. On był pacjentem, ona wolontariuszką. Mieli niewiele czasu, ale przed jego śmiercią zdecydowali się wziąć ślub.
Reportaż przedstawiający historię trwającej kilka lat wirtualnej miłości, w której nieszczerość doprowadziła do tragedii.
Reportaż o niepełnosprawnym Patryku, który występuje w kabarecie. Trzon zespołu tworzą niepełnosprawni chłopcy.
Jako jedyna odważnie stanęła w obronie krzywdzonego kota. Została nagrodzona i doceniona przez fundację. Jednak to wyróżnienie okazało się początkiem poważnych kłopotów.
Co roku 100 000 koni w Polsce trafia na rzeź. Spracowane, wysłużone, często chore i poranione ostatnie tygodnie życia spędzają w nieludzkich warunkach. Jedyna szansa to znalezienie człowieka o dobrym sercu, który wykupi zwierzę umożliwiając mu godną starość. Fundacja Centaurus pomaga starym koniom znaleźć swoje miejsce na ziemi.
Przez prawie 30 lat pracował pod ziemią, ale przez cały ten czas marzył o lataniu. Andrzej, od kiedy przeszedł na emeryturę, buduje śmigłowiec i choć ma już 81 lat i problemy ze zdrowiem, święcie wierzy, że w końcu uda mu się wzbić w powietrze własnym helikopterem.
Tadeusz Żak zarejestrował działalność gospodarczą: stacz kolejkowy. Jest karłem, ma metr trzydzieści wzrostu, pobiera niewielką rentę inwalidzką, ale jednocześnie cały czas stara się coś robić. Handlował odzieżą, produkował znicze nagrobne, pracował jako akwizytor. Teraz jako stacz kolejkowy, za niewielką opłatą zajmuje miejsce w kolejce do najbardziej obleganych lekarzy specjalistów.
Historia człowieka, któremu rytm życia wyznaczała i nadal wyznacza praca. Jan Bączyk przepracował w Stoczni Szczecińskiej 43 lata. Gdy stocznię zamknięto, pan Jan nie przestał do niej przychodzić. Od trzech lat, każdego dnia wyrusza do stoczni, by dokarmiać koty, które pozostały tam po odejściu pracowników.
Bohaterem reportażu A. Bogoryji-Zakrzewskiego jest Władysław Skrzypacz z wioski Krawce-Skrzypacze na Podkarpaciu. Szósty rok toczy on bój z inspektorem nadzoru budowlanego i władzami dwóch gmin o prawo do kładki w miejscu zlikwidowanego mostu. Dzięki kładce droga do szkoły, do lekarza, do sklepu trwa minuty, bez kładki — ponad godzinę, okrężną, wyboistą, leśną drogą. Niestety, w myśl bezdusznego prawa kładka wybudowana przez Pana Władysława jest samowolą budowlaną. Niespodziewanie w sukurs przyszły: Helsińska Fundacja Praw Człowieka oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny, który wstrzymał rozbiórkę i już po raz drugi nakazał urzędnikom wziąć w tej sprawie pod uwagę tzw. czynnik ludzki. Jak zakończy się walka Władysława Skrzypaczka z urzędnikami o podstawowe warunki życia?
Joanna Sałyga zmarła 29 października 2012 r. na raka żołądka mając zaledwie 36 lat. Prowadziła bloga „Chustka", który czytało tysiące ludzi. Pisała jak cieszy się życiem i walczy z chorobą, utrwalała chwile dla ośmioletniego syna Janka. Joanna w ostatnim okresie życia bardzo cierpiała. Jej mąż Piotr po śmierci napisał na blogu, że tak nie powinno być, że trzeba zrobić coś żeby ludzie nie cierpieli. Odzew był nieprawdopodobny. Przychodziły maile z całej Polski. I tak powstała Fundacja Chustka. Jak mówi Piotr — z miłości do Joanny i żeby ludzie nie umierali w cierpieniu.
W roku 2001 z Urzędu Ochrony Państwa do Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach trafiły tzw. worki ewakuacyjne — sztuk 267, każdy po około 120 litrów pojemności. Jak się później okazało zawierały one dokumenty SB, służbowe notatki niszczone w 1989 roku. Te zniszczone dokumenty i próba zrekonstruowania ich przez pracowników IPN są pretekstem do opowiedzenia historii człowieka „wyciągniętego z worka”, którego życie zostało zniszczone przez system, tak jak te dokumenty w workach…
Przejmujący reportaż Łukasza Kowalskiego o małżeństwie Agnieszki i Bartłomieja z Bielska-Białej, których dwaj synowie cierpią na autyzm. Aby polepszyć im warunki mieszkaniowe, rodzice każdy zaoszczędzony grosz inwestują w remont mieszkania. Trwa to już 12 lat.
Opowieść o pacjentach białostockiego Hospicjum dla dzieci. Rozmowy nieuleczalnie chorego dziecka, rodziców i lekarza, ich rozważania, refleksje i lęki składają się na portrety ludzi, konfrontujących się codziennie ze śmiercią i definiujących każdego dnia pytania o sens życia. Przewodnikiem po granicach cierpienia jest doktor Dariusz Kuć.
Pretekstem do opowiedzenia tej historii jest obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, który „wędruje” po rodzinach, od domu do domu, pozostając w każdym z nich przez 24 godziny. Osią filmu jest dom Justyny — osiemnastolatki, która po śmierci matki stara się o przejęcie praw nad osieroconym rodzeństwem. Film jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest wiara w kontekście tragedii życiowej, cierpienia i bezradności.
Film dokumentalny przedstawia historię jednego z najwybitniejszych polskich fotoreporterów wojennych, Krzysztofa Millera, który wraca do życia zawodowego po półrocznej terapii w Klinice Psychiatrii i Stresu Bojowego Wojskowego Instytutu Medycznego.
116111 to zatwierdzony przez Unię Europejską, międzynarodowy telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. W reportażu poznamy Panią Lucynę Kicińska, koordynatorkę telefonu, która opowie nam o pracy konsultanta, o tym z jakimi problemami dzwonią dzieci i jak często udaje się im pomóc.
Archimandryta Gabriel, prawosławny mnich z województwa podlaskiego w Polsce, jest założycielem i jedynym mieszkańcem pustelni w uroczysku Kudak na rzeką Narew. Przez pierwszych kilka lat mieszkał tam i modlił się w barakowozie, bez prądu, bieżącej wody i dostępu do świata zewnętrznego. Po pięciu latach, dzięki pomocy prawosławnych mieszkańców okolicznych wsi, na uroczysku stanęła cerkiew, dom przeznaczony dla mnichów oraz zabudowania gospodarcze. Pielgrzymów przyciąga niezwykła osobowość archimandryty Gabriela: z każdym potrafi znaleźć wspólny język, udziela porad duchowych, leczy ziołami, hoduje pszczoły. Gdy trzeba, zakasuje rękawy i razem z innymi buduje pustelnię. Największą troską archimandryty jest znalezienie sobie następcy. Jednak kolejni kandydaci na mnichów w pustelni nie wytrzymują długo.
Filmowa opowieść o ocaleniu rodzinnego domu Czesława Niemena w Starych Wasiliszkach w okolicy Grodna.
Fabularyzowany film dokumentalny. Autorzy ukazują w nim Goralenvolk w kontekście rodzin, również potomków, uwikłanych w kolaborację z Niemcami. Mówią także o ruchu oporu na Podhalu, w tym działalności Konfederacji Tatrzańskiej.
Marek Kotański pozostawił po sobie nie tylko sieć ośrodków terapii dla uzależnionych i wykluczonych, ale także grupę ludzi, którym kiedyś sam pomógł. Dziś „dzieci Kotana” kontynuują jego dzieło, angażując się głęboko w pracę MONAR-u.
Spojrzenie na tematykę obozową oczami współczesnych młodych kobiet i ich rówieśnic sprzed 65 lat — byłych więźniarek obozu Auschwitz-Birkenau. Nazistowski przemysł zagłady wybierał swoje ofiary niezależnie od pochodzenia, statusu społecznego czy narodowości — w filmie, obok Polek, występują również Czeszka i Niemka. Pomimo tak dużego upływu czasu, wspomnienia obozowe wciąż żyją w pamięci tych kobiet.
Opowieść o trwającej kilka dni dramatycznej akcji ratunkowej — wspomnienia Kennetha Brooksa — marynarza i telegrafisty Królewskiej Marynarki Wojennej w czasie II wojny światowej, który uczestniczył w akcji ratunkowej po katastrofie Liberatora.
Dlaczego młode dziewczyny zamykają się w klasztorach klauzurowych? Co robią siostry w klasztorze kontemplacyjnym?
Kosmetyczka Małgorzata Lasek jest jedną z kilkunastu kobiet w Polsce, które zajmują się przygotowaniem zmarłych do pochówku. Robi tzw. pośmiertny makijaż. Poza tym pani Małgorzata uczy w szkole religii. Jest żoną i matką — ma cztery córki. Niecodzienne zajęcie sprawia, że w domu pani Małgorzaty na niełatwe tematy związane z przemijaniem, ze śmiercią rozmawia się częściej niż w innych domach, co zobaczymy w reportażu Sylwii Nieckarz.
Reportaż opowiadający o życiu Józefy Żylińskiej z Kielc, o walce w oddziale „Ponurego” i miłości, którą tam spotkała. Aleksander Życiński, ps. Wilczur, był żołnierzem AK i NSZ. Po zakończeniu wojny pozostał w lesie. Dowodził oddziałem, który w 1947 r. liczył ok. 150 osób. Dołączyła do niego żona. Gdy się okazało, że jest w ciąży, postanowili, że opuści las. Odkładali jednak tę decyzję. Aż razem wpadli w obławę. Aresztowanie, przesłuchania, katowanie i w końcu wyrok — kara śmierci dla Życińskiego i 7 lat więzienia dla Żylińskiej. Ich córka Aleksandra urodziła się 10 dni po śmierci ojca… Bohaterka reportażu do dziś szuka grobu swojego męża.
„Obserwuję sobie ptaszki” — odpowiedział licealista z Hajnówki leśnikowi, kiedy ten spytał go, co robi w Puszczy Białowieskiej. Leśnik nie był zadowolony z odpowiedzi i oskarżył ucznia o nielegalne przekroczenie granicy rezerwatu i spowodowanie straty Nadleśnictwa Hajnówka. Przed sądem w Hajnówce toczył się kuriozalny proces: Lasy Państwowe kontra 18 — letni chłopak, miłośnik ptaków i Puszczy Białowieskiej. Uczeń został uniewinniony, ale sprawa ochrony Puszczy Białowieskiej i odwieczny spór leśników z ekologami wciąż są żywe. Leśnicy postanowili zapewnić bezpieczeństwo myśliwym i chronić ich przed ekologami z pomocą… Straży Granicznej.
Reportaż o Piotrze Ibrahimie Kalwasie, polskim konwertycie, czyli osobie, która zmieniała wyznanie. Kalwas to współtwórca scenariusza i sukcesu popularnego serialu „Świat według Kiepskich”. Porzucił jednak pisanie scenariuszy. Zajął się pisaniem książek i zamienił wiarę chrześcijańską na islam, osiedlając się w egipskiej Aleksandrii. Autorka materiału towarzyszy Piotrowi Kalwasowi zarówno w jego codziennym życiu w Egipcie, jaki i w chwili, gdy odwiedza Polskę. Bohater reportażu opowiada o powodach zmiany wyznania, o życiu w nowej rzeczywistości religijnej, kulturowej i politycznej. Polak w Egipcie to także próba opisu kondycji świata i cywilizacji w której funkcjonuje współczesny człowiek.